Η ελληνική γλώσσα διαθέτει πλούσιο λεξιλόγιο  και είναι η πιο κατάλληλη για να εκφράσει  και τους πιο δύσκολους όρους. Όμως στις μεγάλες ιστορικές στιγμές της Ελλάδας αυτή η γλώσσα είναι αφάνταστα λιτή, λακωνική. ΟΧΙ! Μια τρίπτυχη λέξη που περιέχει το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής. Μια λέξη που ταυτίζεται με τον ανυπόταχτο λαό αυτής της  μικρής φλούδας γης, που δεν έμαθε να σκύβει το κεφάλι σ’ αυτούς που της αφαιρούν τον αέρα της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Που αγωνίζεται έως εσχάτων, όπως ο Κυναίγειρος της αρχαίας Ελλάδας.  Στην  μάχη του Μαραθώνα όταν οι Πέρσες κατατροπώθηκαν στη στεριά, έτρεξαν  να  σωθούν στα καράβια τους. Τότε ένας  Αθηναίος ευγενής ο Κυναίγειρος προσπάθησε με τα χέρια του να σταματήσει ένα καράβι και όταν του τα έκοψαν το γράπωσε με τα δόντια  του, ώσπου του έκοψαν το κεφάλι.Τέτοιος ήταν ο Έλληνας του 1940.  Γνήσιος απόγονος των Μαραθωνομάχων!

Τόλμησε και ύψωσε το μικρό ανάστημά του απέναντι σε δυο υπερδυνάμεις της εποχής εκείνης και με την πίστη στον Θεό και την αγάπη στην πατρίδα έγραψε ιστορία. Άραγε πόσο διαφορετική θα ήταν  και η έκβαση του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου αν δεν  αντιστέκονταν οι Έλληνες τόσες ημέρες στους αλαζόνες και επίδοξους κοσμοκράτορες το 1940!

Τα παιδιά της Β’ τάξης με ποιήματα και τραγούδια μας εξιστόρησαν όλο το σκηνικό της άνισης αυτής αναμέτρησης.

Με ιδιαίτερη προσοχή μας έδωσαν μηνύματα που αναπτέρωσαν το ηθικό μας και μας προβλημάτισαν.

(Σε λίγες μέρες θα αναρτηθεί περισσότερο οπτικοακουστικό υλικό από τη γιορτή).

Εμείς η γενιά του σήμερα, που όλα τα θέλουμε με το πάτημα ενός κουμπιού, αναρωτιόμαστε πώς οι άνθρωποι εκείνοι, το 1940 κατάφεραν το ακατόρθωτο…

Πώς τα καταφέρατε και γίνατε ήρωες;Πώς μπορέσατε τόσο λίγοι ν’ αντισταθείτε περισσότερο

από τους άλλους λαούς σ’ έναν τόσο  ισχυρό εχθρό;Ακούμε τη φωνή τους τόσο κοντά μας!

Η κυρία Σοφία Πατεράκη, γιαγιά μαθητή μας μας είπε:

«Αγαπημένα μας παιδιά,προτού να πούμε αυτό το ΟΧΙ είπαμε  προηγουμένως πολλά ΝΑΙ

Είπαμε  «ΝΑΙ» στις δυσκολίες , «ΝΑΙ» στις κακουχίες, «ΝΑΙ» στη δουλειά ,«ΝΑΙ» στην ενότητα , «ΝΑΙ» στην πειθαρχία,«ΝΑΙ» στη συνεργασία, στην  ελπίδα και τη ζωή. Είπαμε «ΝΑΙ» στη θυσία και την προσφορά. Αγαπούσαμε  την πατρίδα μας. Αγαπούσαμε τον Χριστό και την Παναγιά και την είχαμε σκέπη και φυλαχτό στον  άδικο αυτό πόλεμο».

Τι ζήτησαν οι Ιταλοί και οι Γερμανοί; Την πρόσβαση στα ελληνικά λιμάνια, στα αεροδρόμια και στους σιδηροδρόμους! Και τότε εκείνοι οι Έλληνες με τις ψείρες, τα κομμένα πόδια και τις λιγοστές σταφίδες στις υγρές τσέπες τους είπαν «ΟΧΙ». Γιατί ν’ αντισταθούν; ΓΙΑΤΙ  το ήξεραν πολύ καλά πως  κάθε σπιθαμή γης που παραδίνεται σημαίνει εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Έτσι χάλασε η ήρεμη καθημερινότητά τους, σταμάτησε η προκοπή της ρουτίνας και χωρίστηκαν ολόκληρες οικογένειες. Για μια ιδέα. Για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια.

Στο τέλος η κυρία Λένια  Φλωρομοσχοπούλου μας είπε:

Τι θα παραδώσουμε άραγε η γενιά του σήμερα στα παιδιά μας; Μπορούμε να νιώθουμε περήφανοι πως παραδίδουμε μια Ελλάδα ακόμα καλύτερη από αυτή που μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας;

Ας μην πάει τόσο αίμα,  χαμένο. Κι αν γύρω μας μείνουν μόνο ερείπια κι αν μείνουμε λίγοι, εμείς πάντα ας αγωνιζόμαστε για να ανέβει η Ελλάδα μας ακόμη πιο ψηλά!

Η γιορτή μας έληξε με την ανακοίνωση δύο δράσεων:

–Ψηφιακό παιχνίδι για όλους με θέμα την 28^η Οκτωβρίου 1940:

https://wordwall.net/play/62334/002/728

–Έναρξη έκθεσης ζωγραφικής με θέμα «Ειρήνη-πόλεμος», στην οποία μπορούν να συμμετάσχουν μικροί μα και μεγάλοι.

Στη συνέχεια έγινε η παράδοση της ελληνικής σημαίας στους σημαιοφόρους και τους παραστάτες των σχολείων μας.

Κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή προς τιμή όσων θυσιαστήκαν και τραγουδήσαμε όλοι και όλες με μια καρδιά τον εθνικό μας ύμνο.

Για τη γιορτή συνεργάστηκαν τα παιδιά της Β’ τάξης,

οι εκπαιδευτικοί

Β1΄: Παρθενόπη Νασούφη, Β2′ : Δόμνα Παπαδημοπούλου Β3΄: Φρειδερίκη Τσομπανίδου

 ο μουσικός των σχολείων μας Νίκος Σταυρόπουλος

και η εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής Ξανθίππη Πολυζοπούλου

Φιλική συμμετοχή:

Λένια Φλωρομοσχοπούλου (μέλος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων)

Σοφία Πατεράκη (γιαγιά μαθητή)