Δεκέμβριος 2002

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΖΑΛΟΓΓΟΥ
(από το μαθητή της Γ΄₃ τάξης Πιλάτο Ιάσονα)

      Εγώ με την οικογένειά μου και με κάποιους φίλους μας πήγαμε στο βουνό του Ζαλόγγου που βρίσκεται στο νομό Ιωαννίνων. Εκεί πάνω στο βουνό ανέβηκαν οι Σουλιώτισσες για να μην τις πιάσουν οι Τούρκοι. Πιάστηκαν χέρι-χέρι και με τα παιδιά τους αγκαλιά άρχισαν να χορεύουν. Μετά πέταξαν πρώτα τα παιδιά τους στον γκρεμό και ύστερα έπεσαν κι αυτές μία-μία. Επειδή αυτό που έκαναν ήταν πολύ γενναίο κατασκεύασαν αυτές τις γυναίκες από πέτρα και τις έκαναν τόσο μεγάλες για να φαίνονται από πολύ μακριά.

Ο ΛΕΥΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ
(από το μαθητή της Γ΄3 τάξης Ζησόπουλο Απόστολο)

    Ο Λευκός Πύργος είναι το σύμβολο της πόλης μας. Είναι ό,τι έχει απομείνει από το μεγάλο τείχος της παραλίας.
    Χτίστηκε στα πρώτα χρόνια που κατέλαβαν οι Τούρκοι τη Θεσσαλονίκη και χρησιμοποιήθηκε σα φυλακή. Ήταν γνωστός με το όνομα Πύργος του Αίματος, λόγω των θανατικών εκτελέσεων που γίνονταν σ’ αυτόν. Τη σημερινή του ονομασία την πήρε πολύ αργότερα. Σήμερα λειτουργεί σαν μουσείο.

ΜΙΑ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑ
(από τη μαθήτρια της Γ΄3 τάξης Τσολάκη Ευαγγελία)

     Την Τετάρτη είχα πολύ αγωνία για το θέατρο που θα πηγαίναμε την Πέμπτη με το σχολείο. Θα παρακολουθούσαμε τη θεατρική παράσταση
«ΓΟΥΡΟΥΝΑΚΙΑ ΚΟΥΜΠΑΡΑΔΕΣ».

   Οι ηθοποιοί, ανάλογα με το ρόλο τους φορούσαν και τα κατάλληλα κουστούμια: γουρουνάκια, λύκοι, μια μάγισσα και κάποιος με κουρελιασμένα ρούχα.
     Το κύριο θέμα ήταν δύο αγαπημένοι φίλοι γουρουνάκια. Ο ένας από τους δυο έγινε ξαφνικά πολύ πλούσιος και αδιαφόρησε τελείως για το φίλο του το φτωχό. Ακόμα και όταν του ζήτησε βοήθεια τον αρνήθηκε. Μετά από πολλές περιπέτειες το φτωχό γουρουνάκι έσωσε το πλούσιο γουρουνάκι από τους λύκους και τότε αυτό κατάλαβε το λάθος του.
     Μικροί και μεγάλοι πρέπει να έχουμε για παράδειγμα το φτωχό γουρουνάκι.

ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΪ-ΒΑΣΙΛΗ
(από το μαθητή της Γ΄3  Δαβελούδη Αντώνη)

      Αγαπητέ Αϊ-Βασίλη,
με λένε Αντώνη και είμαι 8 χρονών. Έχω και έναν αδερφό, το Γιάννη που είναι 5 χρονών. Ξέρω ότι έχεις πολλές δουλειές. Έχεις να φτιάξεις πολλά δώρα για όλα τα παιδιά: άσπρα, κίτρινα , μαυράκια. Όμως δε  στεναχωριέμαι γιατί έχεις πολλούς βοηθούς νάνους και ξωτικά.
     Θέλω να μην ξεχάσεις να περάσεις από τη Θεσ/νίκη και να φέρεις σε εμένα, στον αδερφό μου και στους φίλους μου τα δώρα που σου ζητήσαμε. Ξέρω ότι έχεις γέρικα αυτιά αλλά πιστεύω ότι ακούς όλες τις επιθυμίες των παιδιών.
     Ανυπομονώ να έρθει ο καιρός που το έλκηθρό σου θα γεμίσει με πολλά δώρα και οι τάρανδοι θα αρχίσουν το μαγικό ταξίδι τους. Το σπίτι μου θα το γνωρίσεις από τα χιλιάδες λαμπάκια με τα οποία είναι στολισμένο!
     Αγαπητέ Αϊ-Βασίλη, ελπίζω να μη σε κούρασα και σε καθυστέρησα από τις πολλές δουλειές σου.

Σε φιλώ
Ένα παιδί που σε περιμένει
Με πολύ αγάπη
Αντώνης

Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ
(από το μαθητή της Γ3 Γκάζη Θάνο)

     Η αδερφή μου είναι 4 χρονών και τη λένε Μαρία. Όταν γεννήθηκε αισθάνθηκα μια απερίγραπτη χαρά. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είχα παρέα μέσα στο σπίτι και δε θα ήμουνα πλέον μόνος.
      Καθώς μεγάλωνε την αγαπούσα όλο και πιο πολύ και αυτή το ίδιο.
     Έχει μαύρα μάτια και μαλλιά και πιστεύω πως μοιάζει πολύ με την μαμά μου. Δεν πηγαίνει ακόμα σχολείο  γι’ αυτό με περιμένει με λαχτάρα όταν σχολάω από το σχολείο. Όταν γυρνάω στο σπίτι ετοιμάζει παιχνίδια για να παίξουμε. Κλαίει όταν εγώ της λέω πως έχω μαθήματα. Δεν είναι και πολύ ζωηρή, δεν κάνει ζημιές αλλά όταν θέλει κάτι κλαίει, το απαιτεί ή χτυπιέται.
     Της αρέσει να ζωγραφίζει, να κόβει χαρτιά, να βλέπει παιδικά, βιντεοκασέτες με παραμύθια και τρελαίνεται να βγαίνει έξω στην γειτονιά.
     Η μαμά λέει ότι ησυχάζει μόνο όταν κοιμάται. Πολλές φορές θέλει να κάνει ότι εγώ. Μιμείται τον τρόπο που παίζω, που μιλάω, που αστειεύομαι. Όταν η μαμά τη μαλώνει βρίσκει παρηγοριά στη αγκαλιά μου.
     Δεν της χαλάω χατίρι αλλά όταν προσπαθεί με πονηριά να πετύχει κάτι, τις τρώει και από εμένα. Πολλές φορές την πληρώνω εγώ αντί γι’ αυτήν αλλά όταν η μαμά καταλάβει τι έχει γίνει μαλώνει τη Μαρία.
     Αυτή είναι η αδερφή μου η Μαρία με όλα τα καλά και τα κακά της.